که چه بشود؟
به کجای دنیا کمک می کنید با بوسیدن هم آنهم به صورت مجازی!
چه کسی لذت خواهد برد از ترانه ی تو که نه قافیه ی درست دارد نه
واژگان درست!
چقدر به زیبایی دنیا افزوده می شود
وقتی شما!! دختر خانم!! ( گاهی هم آقا پسر! )
هر روز به اندازه ی نیم کیلو لوازم آرایش می مالی به صورتت!
و همینطور.... که چه بشود؟
من همینم! با من خوب باش تا باهات خوب باشم!
عزیزم!
اگه نه بسم الله! من که پایه ی نابودی همه ی گذشته هستم!
اگه تو میخوای!
ولی من ناراحتیم از اینه که تو نمی تونی چیزایی که از من داری رو پس بدی!
متاسفم برات!
.../.. پرواز یک فعل تمام است!
پرنده هایی که پرواز می کنند!
پروازی که اگر پرنده را نداشته باشد... نیست!
پرواز یک فعل است! فاعل می خواهد!
!
../.
تو برام یه چشم شوری تو برام دلیل بودن
تو برام یه شاخ پرگل تو بهونه واسه خوندن
من الانا با این آهنگ خوشم! کلّه می زنم! فریاد میزنم!
می خندم! گریه می کنم!
یه لحظه آشناتم یه لحظه من غریبه
بگو که میخوام بدونم ! کی تورو می فریبه!
عجب آهنگ نازیه ! آهنگشو میگما!
فعل سازی! و رواج آن بین بسیاری از اطرافیان هنری ست بزرگ حتّی بزرگتر از شعر گفتن!
حالا ما هر دوی این ها را داریم!
مارا تصویر کنید و تسلطمان را!
عروسک قصّه من زخم شکسته با تنت
بمیرم ای شکسته دل چه بی صداست شکستنت
صدای عشق من و تو که تلخ و گریه آوره
تو این سکوت قصّه ای شاید صدای آخره
شاید صدای آخره ! حتما صدای آخره
حتما بعد از من و تو عاشقی به قصّه ها میره!