هو فلانی با توام ای مثل من امّا نه چون من..

کویر با همه ی بزرگی و فراخی اش...

مرا می فشارد  .. بیشتر از خودش ، شهر های کوچکش با

 آدمای روستایی با پاهای پینه بسته . . .

 هی فلانی زندگی شاید همین باشد که ما داریم

  زنده ایم و بر گمان عشق می گردیم و خالی باز می بندیم!!!