ماهتابِ سرِ ظهر
کاش نمیری!
احمق های ایران! متّحد شوید!
شب شده پرستاره
چشمک بزن دوباره!
بیا به هم بخندیم
خوشگلِ آتیش پاره!
هیچی دیگه!
نشستیم که بخوابیم!
منم خوبم! تو هم خوبی!!
تمومِ زندگی خوبه!
هجوی که در ذهنم داشت نوشته می شد،
از ذهنم پرید
تنها به این دلیل که کلمه ی عبورم را فراموش کرده بودم
و حال، باز یافتمش
روزتان شب نشود بی کسشر؟
گر بخواهید که حرفی بزنید،
ذهنتان رام نمی گردد تا
حرفتان در سبدِ لحظه ملقّب نشود با کسشر؟
بیدار شدم، هنوز هستم!
از باده کتک نخورده، مستم
خنده دار است،
ندار است
دلِ من
با دلِ بی مایه ی تو..
خففه شو..